W najnowszym numerze magazynu “Sukces po poznańsku” znajdziecie Państwo rozmowę, w której miałem przyjemność wziąć udział. Wywiad podejmował temat tak historii wina i popularności jaką wino cieszy się w różnych państwach, jak również moich osobistych preferencji. Zapraszam do zapoznania się z częścią wywiadu, ponieważ odnośnik do całości zamieszczam na końcu.
“Profesor od Wina”
Profesor ekonomii, wieloletni wykładowca mikroekonomii i koniunktury gospodarczej na Uniwersytecie Ekonomicznym w Poznaniu. Amator i znawca wina. Popularyzator wiedzy o winie. Autor książek „Światowe rynki wina” oraz „Przewodnik po świecie wina”, a także bloga „Winnica profesora”. Marek Rekowski od wielu lat przekonuje, że świat ekonomii
Krzysztof Grządzielski, Sukces po Poznańsku.
i wina przenika się w fascynujący sposób.
Fragment wywiadu – “Sukces po poznańsku”
Krzysztof Grządzielski: Profesor ekonomii i specjalista od wina. To chyba dość rzadkie połączenie na polskich uczelniach wśród kadry naukowej, prawda?
Marek Rekowski: Faktycznie, takie połączenie jest raczej wyjątkowe. W krajach winiarskich, we Francji, Hiszpanii, Włoszech, Australii, USA są uczelnie wyższe i instytuty naukowe zajmujące się winem – aspektami technologicznymi, ekonomicznymi, społecznymi, a także politycznymi. Jest to zrozumiałe, zważywszy na wagę, jaką sektor winiarski odgrywa w gospodarce tych krajów.
A na ile ze swojej pasji do wina był Pan znany wśród studentów?
Przez wiele lat prowadziłem wykład „Światowe rynki wina” dla studentów Uniwersytetu Ekonomicznego. Wprawdzie wykład był fakultatywny, jednak cieszył się ogromnym zainteresowaniem. Co ciekawe, największą grupę słuchaczy stanowili studenci tzw. twardych specjalności – finansów i rachunkowości. Równocześnie, na moim seminarium, powstały prace magisterskie z ekonomii wina. Zainicjowałem także powołanie studenckiego koła naukowego „Kultury i ekonomii wina”, które cały czas aktywnie działa. Kiedy zastanawiałem się nad uruchomieniem bloga, to właśnie studenci zaproponowali nazwę „Winnica Profesora”. I tak zostało.
Co jest dla Pana bardziej intrygujące – ekonomia czy wino?
Obydwa światy przenikają się i to jest niezwykle interesujące. Wino to cywilizacja, zwłaszcza śródziemnomorska, choć najstarsze ślady obecności wina, sprzed prawie 6000 lat, odnajdujemy w Gruzji. Winnica była i nadal jest w wielu krajach elementem prestiżu i pozycji społecznej. Nie bez przyczyny wino jest określane napojem społecznym, towarzyskim. Przez wieki kształtowała się umiejętność łączenia wina z posiłkami. We Francji, Hiszpanii czy Włoszech jest to nieomal sztuką. Równocześnie, uprawa winorośli i produkcja wina jest ważnym sektorem gospodarki wielu krajów. We Francji w branży winiarskiej pracuje ponad 550 000 osób, natomiast eksport wina i koniaków przynosi około 9 miliardów euro rocznie! Więcej daje tylko sprzedaż produktów przemysłu aeronautycznego, w tym słynnego Airbusa.
W jaki sposób zatem rozwinęła się u Pana pasja do wina? Kiedy to się zaczęło?
Moja przygoda z winem rozpoczęła się wiele lat temu. Po ukończeniu klasy z językiem francuskim w poznańskim „Marcinku”, zostałem zaproszony przez znajomych do Paryża. Tam po raz pierwszy spotkałem się z francuskim winem serwowanym codziennie do kolacji. A już jako pracownik naukowy Uniwersytetu Ekonomicznego wracałem do Francji wielokrotnie. Moja przygoda z winem nie skończyła się jednak na Francji. Wyruszyłem chociażby za Pireneje. Najpierw do północnej części Hiszpanii, gdzie w regionach Rioja i Navarra powstają doskonałe wina czerwone i różowe. Później oczarowała mnie Galicja, gdzie pod wpływem klimatu kształtowanego przez Ocean Atlantycki dojrzewają winogrona Albariño, z których miejscowi winiarze wyczarowują wręcz wspaniałe, białe wina. Podróży było dużo, ale muszę przyznać, że dość późno odkryłem wina włoskie.
A czy ma Pan swój ulubiony region winiarski?
Mój ulubiony region winiarski to ten, skąd pochodzą moje ulubione wina. Dlatego w każdym kraju mam swoje priorytety. We Francji jest nim Bordeaux i czerwone wina z regionu Médoc, z lewego brzegu rzeki Garonny oraz Saint Emilion z brzegu prawego. Natomiast Muscadet z Doliny Loary, zwłaszcza dojrzewający na osadzie z drożdży, jest ulubionym winem białym. Z kolei w Hiszpanii wyróżniam czerwone z Ribera del Duero i białe Albariño z Galicji. Z win włoskich lubię Amarone z Veneto i kupaże Sangioviese…
Cały wywiad przeczytacie w najnowszym “Sukcesie” w wersji papierowej bądź pod linkiem:
„Sukces po poznańsku” to magazyn skierowany zarówno do poznaniaków, jak i osób, które przyjeżdżają do Poznania i tu zostają. Jesteśmy zawsze blisko ludzi, ich spraw, porażek i sukcesów. Sprawdzamy, czym żyje miasto, jak wygląda życie „za kulisami”, podglądamy imprezy i wydarzenia.
opis pobrany z oficjalnej strony magazynu.
