Znajomość klas wina jest dla konsumenta niezbędna. Pozwala świadomie wybierać wino w zależności od jego jakości i ceny. Celem klasyfikacji jest oznaczenie pochodzenia wina – z kraju, regionu, winnicy a nawet parceli, gwarantowanie jakości poprzez stosowanie określonych zasad uprawy winorośli i produkcji wina oraz informowanie, na etykiecie, konsumenta o klasie wina.
Chcąc przybliżyć amatorom wina tematykę klasyfikacji przygotowałem dwa wykłady pt. Klasyfikacje wina. Pierwszy, poświęcony jest klasyfikacji win francuskich. W drugim wykładzie przedstawię klasy win w Hiszpanii, Włoszech, Portugalii i Niemczech. Kilka słów poświęcę także winom Nowego Świata.
Dlaczego klasyfikacje wina rozpoczynam od Francji?
Francja jest prekursorem klasyfikacji wina i wzorem dla innych krajów winiarskich, także w coraz większym zakresie z Nowego świata. Słynna jest klasyfikacja Grands Crus – Wielkich Win z bordoskiego regionu Médoc, którą w 1855 roku zatwierdził Cesarz Napoleon III. W roku 1935 powstaje system oznaczeń pochodzenia wina AOC/AOP – Appellation d’ Origine Contrôlée/ Appellation d’ Origine Protegée, który oparty jest na koncepcji terroir, czyli szczególnych cech miejsca pochodzenia wina.
Oznaczenie miejsca pochodzenia wina przejęli później winiarze z Hiszpanii, Włoch i Portugalii. Także UE klasyfikuje wino we wszystkich krajach członkowskich opierając się na jego pochodzeniu.
Dla konsumenta klasyfikacja win francuskich jest skomplikowana. Obok klasyfikacji ogólnokrajowej, w podziale na wina stołowe i jakościowe, z regionalnym (IGP) lub kontrolowanym pochodzeniem (AOC/AOP), wiele regionów winiarskich ma własne klasyfikacje – Bordeaux, Burgundia, Beaujolais, Dolina Rodanu, Alzacja.
