Dawniej rolnicy, pasterze, turyści, pielgrzymi a także żołnierze pili wino z bukłaka. Dzisiaj jest to raczej wyjątkowe, a bukłaki na wino kupują często na pamiątkę turyści.
Bukłak w kształcie worka wyrabiano ze skór owiec lub kóz. Służył do przechowywania i transportowania napojów – mleka, wody, oliwy i wina. Najczęściej wytwarzany był ręcznie z koziej skóry, wewnątrz pokrywany substancją smolistą w celu zapewnienia nieprzepuszczalności, konserwacji i świeżości płynu w dłuższym czasie. Bukłak wykonany z naturalnej skóry wymaga konserwacji i powinien być ciągle napełniony, nawet jeśli nie jest używany. Współczesne bukłaki wytwarzane są głównie ze skóry syntetycznej, wewnątrz wyściełane lateksem.
Wino z bukłaka pije się w charakterystyczny sposób. Trzymając bukłak w rękach podnosimy go nad wychyloną do tylu głowę i naciskając delikatnie pojemnik wlewamy strumieniem wino do ust i gardła.
Odyseusz upija Minotaura – wino z bukłaka
Napełnianie bukłaków winem było powszechne w starożytnej Gracji. Homer w słynnym dziele Odyseja opowiada jak Odyseusz pokonał próbę Labiryntu odurzając Minotaura winem z bukłaka. Bukłak w tamtych czasach mieścił wiele litrów wina gdyż robiono go z całej skóry jagnięcia. O bukłaku znajdujemy także wzmiankę w Biblii: „Nikt też młodego wina nie wlewa do starych bukłaków. W przeciwnym razie wino rozerwie bukłaki – i wino przepadnie, i bukłaki. Lecz młode wino [należy wlewać] do nowych bukłaków». Nowy testament, Ewangelia według św. Marka, 2-22. Dwutlenek węgla w młodym winie naciska na skórę, która w nowym bukłaku jest elastyczna i się rozciąga, natomiast w starym jest bardziej sztywna i pęka.
